Kościół p.w. św. Bernardyna ze Sieny

Kościół p.w. św. Bernardyna ze Sieny i klasztor Bernardynów położone są u podnóża Wawelu w narożniku ulic Bernardyńskiej i Stradom.
Kościół murowany z cegły i częściowo z kamienia jest trójnawową bazyliką z transeptem i kopułą w krzyżu oraz dwoma wieżami. Trójprzęsłowemu prezbiterium towarzyszą po bokach aneksy obejmujące po stronie południowej kaplicę św.Anny i zakrystię a po stronie północnej kaplicę bł. Szymona z Lipnicy i składzik. Do kościoła od zachodu przylega czworobok zabudowań klasztornych.
Kościół wzniesiono w 2 połowie XVII w. (1659-1680), w miejscu zburzonej w czasie wojen szwedzkich świątyni Bernardynów. Nie ulegał przebudowom lecz kilkakrotnie w ciągu dziejów był odnawiany. Znacznym przeróbkom ulegało natomiast wyposażenie wnętrza.
Gruntowne prace przy odnowie wnętrza przeprowadzano w 2 połowie XIX. i w latach 20 XX w. oraz w latach 1967-69. W efekcie tych prac zmianie uległa kolorystyka ścian i ołtarzy.
Obecne prace remontowo-konserwatorskie w zespole klasztoru Bernardynów rozpoczęto od elewacji W. l. 1998-2001 odnowiono fasadę, elewacje boczne kościoła i klasztoru od ul. Bernardyńskiej.
Prace we wnętrzu kościoła rozpoczęły się w roku 2003 od konserwacji kaplicy bł. Szymona z Lipnicy, w której znajdują się relikwie przyszłego świętego.
Konserwacji poddano marmurowy XVII w. ołtarz wraz z nagrobkiem bł. Szymona, obrazy: ołtarzowy, malowany przez Jana Gotharda Brekhoffa, oraz obraz umieszczony we wnęce ściany południowej, przedstawiający modlącego się Szymona otoczonego 11 scenami z jego życia.